Ασφυκτικός κλοιός
Έτυχε. Στην Πάτρα. Όπου περίμεναν τον καλλιτέχνη Πατρινές φαν από νωρίς το πρωί μέχρι το απόγευμα, κατά τις 5, που έφτασε το όχημα (με τον καλλιτέχνη εντός). Είδε ο σοφέρ το πλήθος και έκανε την προσευχή του. Τί είναι αυτό; Ο Ρουβάς – ο Ρουβάς φώναζαν οι άλλες απέξω, λες και είχαν δει τον Έλβις ζωντανό.
Πάει το καπό. «Έκατσε» κάτω. Ο καλλιτέχνης όμως βγήκε. Και σώος, παρακαλώ. Για να επιστρέψει αργότερα στο «Χάος» και να συνεχίσει το έργο του με τον Στέλιο Ρόκκο και τον Νίκο Κουρκούλη. Στον οποίο ανήκει η ατάκα… «εγώ δεν πάω σε πρεμιέρες».
Και το είπε, ενώ η πρεμιέρα ήταν δική του. Εννοώ, έπρεπε ο ίδιος να είναι στη σκηνή αλλά είχε καθυστερήσει και είχε έμπνευση.
ΤΑ ΝΕΑ
Το Χάρισμα…και οι «ταμπέλες»
Ο Σάκης Ρουβάς, επανειλημμένα και κατά τον ρατσιστικότερο τρόπο διαπομπευμένος, «κραγμένος» θα ήταν το σωστότερο ε, δεν ήταν και δύσκολο αυτό, εύκολη η «λεία»… αντέχει εντούτοις εδώ και οκτώ χρόνια. Δεν είναι τυχαίο. Και δεν πιστεύω ότι αποτελεί μόνο «προϊόν» της αγοράς. Αντίθετα είμαι σίγουρος ότι απλώς περιμένει θέμα χρόνου είναι τους ανθρώπους που θα αναδείξουν το Χάρισμα που διαθέτει. Γιατί, ναι, διαθέτει Χάρισμα! Και να δείτε που θα βρεθούν οι άνθρωποι αυτοί. Και ότι μετά κάποια χρόνια θα μιλάμε για τον Ρουβά με άλλο ύφος. Να θυμίσω μόνο τι έλεγαν στη δεκαετία του ’60 για τον Στέλιο Καζαντζίδη ε, όχι βέβαια, θα ήταν εντελώς βλακώδες να κάνω συγκρίσεις… που σήμερα θεωρούμε τη φωνή του εθνικό κεφάλαιο ή τι λέγαμε πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, όταν πήγε να κάνει τους «Δαίμονες», για την Άννα Βίσση, που σήμερα θεωρούμε ανεπανάληπτη σόου γούμαν. Ναι, ξέρω να ξεχωρίζω τα τραγούδια του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη από το σκουπιδαριό και ξέρω να ξεχωρίζω τα κείμενα του Σαίξπηρ και του Μπέκετ από τις ελληνικές σαβουρο-φάρσες, αλλά εμένα με γέμισαν και η Παξινού και η Ρένα Ντορ και με γεμίζουν και η Κάλλας και η Πιάφ και ο Μπρούκνερ και ο Κραουνάκης και η Φαραντούρη και η Βίσση και ο Ίαν Μακ Κέλεν και ο Αυλωνίτης και ο Νταλάρας και ο Ζακ Μπρελ και ο Σαίξπηρ και ο Φεντό… Τα μεγέθη δεν συγκρίνονται, αλλά ούτε το Χάρισμα θάβεται. Όσο για το «Ήθος» που, υποτίθεται, συνοδεύει την αφοσίωση στα «μεγάλα και στα αληθινά», ε, εκεί επιτρέψτε μου πια να έχω αμφιβολίες. Ισχυρές. Η πραγματικότητα με έχει διαψεύσει τόσες φορές… Οικτρά. Γιατί, λοιπόν, να σπεύδουμε τόσο εύκολα να γίνουμε τιμητές και τόσο εύκολα να καρφώσουμε με «ταμπέλες». Οι καιροί μάς διαψεύδουν.
ΤΑ ΝΕΑ , 16-02-1999